Veilige organisatiecultuur nodig om uitval van werknemer te voorkomen

woensdag 10 december 2014

timer 3 min

Het grootste deel van de mensen met een psychische aandoening is aan het werk, maar moet vaak wel een strijd leveren om dat werk te behouden. Veel mensen durven niet open te zijn over hun aandoening vanwege angst voor negatieve reacties van anderen en voor discriminatie. Daardoor werken veel werknemers door terwijl ze ziek zijn. Dat zijn een aantal uitkomsten van het literatuuronderzoek ‘Psychische diversiteit op het werk en de rol van de werkgever’ van Samen Sterk zonder Stigma.

Wanneer de werknemer ziek aan het werk blijft, leidt dat tot onderpresteren, productiviteitsverlies en uiteindelijk tot toename van de verzuimduur. Uit de studie komt naar voren dat werkgevers, leidinggevenden en collega’s hierdoor worden bevestigd in hun vooroordelen. Deze vooroordelen leven in de gehele samenleving, maar specifiek voor de werkcontext is dat een psychische aandoening niet als legitiem ziek zijn, wordt erkend. Gevolgen van deze vooroordelen zijn minder kans op promotie, toeschrijven van fouten aan de aandoening en minder kans op behoud van werk.

Verzuim door psychische aandoening toegenomen

Verzuim, presenteïsme (aanwezig maar verminderd productief) en instroom in de arbeidsongeschiktheidsuitkering WIA als gevolg van een psychische aandoening nemen toe. Psychische aandoeningen zijn ook in Nederland de belangrijkste oorzaak van langdurig verzuim. Het verzuim als gevolg van een dergelijke aandoening is bij vrouwen hoger dan bij mannen, en voor beide groepen flink gestegen in de periode 2010-2013. Bij mannen van 15% naar 30% en bij vrouwen van 25% naar 41%. De kans op werkgerelateerde psychische klachten is in Nederland groter dan in andere EU-landen. Dat heeft onder andere te maken met het feit dat ons land relatief veel werknemers telt met een tijdelijk contract, die dus een groter risico lopen hun baan te verliezen.

Aanbevelingen

Gerdien Rabbers, directeur van Samen Sterk zonder Stigma: “Vroegtijdig herkennen van signalen en in gesprek gaan over psychische problematiek met werknemers voorkomt verzuim. Uit het onderzoek blijkt dat het zaak is om leidinggevenden, en dus ook praktijkmanagers, hierin te trainen. Dan kunnen zij een psychische aandoening in ontwikkeling herkennen, weten zij dat behandeling vaak goed mogelijk is en kunnen ze tijdig de situatie aankaarten.”

Het management blijkt een belangrijke invloed op de psychische gesteldheid van werknemers te hebben: mensen met een psychische aandoening blijken minder vaak een manager te hebben die de medewerker ondersteunt, goede feedback geeft en diens werkprestaties erkent.

“Een goed mentaal gezondheidsbeleid en aandacht psychische diversiteit is dan ook erg belangrijk”, aldus Rabbers. “Cruciaal hierin is het bespreekbaar maken van vooroordelen op de werkvloer. Werknemers zijn veel eerder open over hun aandoening in een ondersteunende werkomgeving waarin ze zich gewaardeerd voelen door de leidinggevende en collega’s. Ook op organisatorisch niveau kunnen werkaanpassingen worden gedaan, zoals flexibele werktijden of taakaanpassingen. Daarbij is het zaak is dat deze aanpassingen organisatiebreed gedragen worden en beschikbaar komen voor alle werknemers. Dat bevordert de acceptatie van dergelijk beleid.”