Blog: Het S-woord

zondag 20 maart 2016

timer 3 min

Er was hier net een ergotherapeute. Hele leuke meid, die ik had gevraagd of ze eens mee wilde denken over wat ‘rolstoelzaken’ en wat andere dingen waar ik tegenaan loop (rol). Zij komt uit een circuit van zelfstandig werkende paramedici hier in de buurt, die geen dure praktijken hebben, maar gewoon bij je langskomen.

Ze kennen elkaar en elkaars vaardigheden en wijzen je, zonodig, aan elkaar door. De fysio aan huis en de logopedist kende ik al en nu dan de ergo. Goed geregeld! Voor de verzekering heb je natuurlijk altijd een verwijzing nodig, dat regelt een bevriend revalidatiearts. En ook naar leveranciers van weet ik wat voor een hulpmiddelen, WMO’s en andere instanties waar je mee te dealen hebt, weten ze hun weg te vinden.

Ondernemen

Zo’n systeem, zo’n circuit, daar word ik blij van. Dat is ondernemen. Niet gewoon maar doen zoals het altijd gaat, maar kijken of het op een andere manier beter en slimmer kan. Je herkent ze ook meteen, ondernemers. Bereid een stapje extra te zetten, goed netwerk, oplossingsgericht denken én bereid met een patient mee te denken. Was heel Nederland maar zelfstandige, denk ik regelmatig.

S.....

De actie van de ergotherapeute net, was ook goed. Het volgende was er aan de hand:

Arnhem (m’n woonplaats) en een rolstoel is geen gelukkige combinatie (best vreemd, want Mies Bouwmans ‘het Dorp’ ligt hier). Zaken als ongelijke stoepen, de weinige invalidevriendelijke restaurants en bijvoorbeeld het Filmhuis waar je alleen via een wenteltrap naar de zaal kan. Niet best. En dan zijn er natuurlijk de prachtige heuvels. Waar je ook heengaat, je moet altijd de bult op (of af, maar dan moet je ‘m uiteindelijk ook weer op, nietwaar!?). Als ik naar de stad wil, moet dat of met de auto of met een ‘duwer’. Vaak iemand uit m’n gezin dus. Mijn vrouw vond het dan ook tijd voor iets van een.... oke, ik gebruik het woord één keer, scootmobiel. Wie weet, kan het ooit niet anders, maar nu wil ik zo’n ding niet. Ik wil er niet over nadenken en het woord eigenlijk ook gewoon voorlopig even niet horen in mijn buurt. Eerder heb ik dat gehad met ‘traplift’ bijvoorbeeld. Ook zoiets. Ik word daar onblij van en dat kunnen we er niet bij hebben.

De ergothearapeute die hier was had dat snel door. Met het ‘S-woord’ zou ze hier geen vrienden maken voelde ze, dus kwam ze met alternatieven. Handbike, elektrische wielen. Goed. Vooral dat ‘H’-ding stond me wel aan ... dan ga ik daar maar eens werk van maken!