Laten we stoppen als professionals een bijrol te spelen in de zorg

‘Hoe de wereld geobsedeerd raakte door tijd', beschrijft Simon Garfield in zijn boek ‘Timekeepers’. Hij praat over het ultieme gevoel van vrijheid als de tijd even stilstaat, weg van de tirannie van de klok. Tijd is geld, zegt men in de maatschappij, zeker ook in de zorg. Door Harry Geurkink, directeur Fysiotherapie De Romei in Zevenaar.

Op 19 september is het weer Prinsjesdag. De boodschap zal waarschijnlijk zijn: lichte bezuinigingen en geen ruimte voor extra uitgaven. In maart dit jaar bleek uit een artikel in Zorgvisie dat medewerkers die in ziekenhuizen werken, gemiddeld € 13 onder de armoedegrens uitkomen, als ze één tot drie kinderen hebben. In de fysiotherapie hebben we het al lang over een tarief dat bewezen te laag is, maar niet aangepast wordt. De KNFG-site beschrijft uitgebreid wat dit betekent: geen inflatiecorrectie, wel oplopende kosten, geen cao, een stresscore van 65 ten opzichte van 51 gemiddeld in het MKB. Ieder jaar als de tarieven van zorgverzekeraars weer uitkomen, moet ik weer denken aan het boek van Herman Finkers: ‘De cursus Omgaan met teleurstellingen gaat wederom niet door’.

‘Kijk anders naar de zorg’

Drama is iets voor de tv, niet voor het echte leven. Speel geen bijrol in het verhaal van een ander waarin alleen die ander schittert, schrijft Vex King in zijn boek ‘Good vibes, good life’. Een mooie stelling over hoe we ook in onze Coöperatie Fysiocare tegen dit onderwerp aankijken. De KNGF deed al vele pogingen om reparatie van het tarief te bewerkstelligen. Intussen is daar al heel veel discussie en energie in gaan zitten. Het huidige kwaliteitssysteem is twaalf jaar geleden uitgevonden, door dure externe bureaus. In de fysiotherapie hebben we een slecht pensioenfonds en komt een caos teeds maar niet rond. Dat alles maakt het broodnodig om op een andere manier te gaan kijken.

‘Te veel áán de zorg werkende mensen'

Marjet Veldhuis geeft in haar boek ‘Heilige zorghuisjes’ aan dat we de zorg best kunnen betalen, maar deze dan wel totaal anders moeten inrichten. ‘Vertrouw op de professionele kennis en kunde van onze artsen, verpleegkundigen en fysiotherapeuten', schrijft ze. Er zijn veel te veel mensen die áán de zorg werken (van managers tot en met ambtenaren) en die het mensen die in de zorg werken, moeilijk maken. Ze schat dat ruim vijftig procent (!) van de 115 miljard die de zorg in 2019 kostte aan deze ‘áán de zorg werkende mensen' opging.

Bij bezuinigingen wordt vooral vooral naar mensen die in de zorg werken gekeken en niet naar degenen die áán de zorg werken. Veldhuis beschrijft met afschuw alle kostbare tijd die niet aan de zorgverleners wordt gegeven. Tijd waarin ze gedwongen worden om van alles bij te houden voor zorgverzekeraars, inspectie, BIG-registratie, interne kwaliteitsdoelen, externe kwaliteitsregisters enzovoorts. Zij pleit voor een rustpunt in de zorg: zorgprofessionals die op adem mogen komen. (Lees hierover ook mijn blog: Geen financiële sukkels, waarin ik schrijf over de mensen op machtsposities, die ten onrechte geld onttrekken aan de zorg.)

‘Probeer tot nieuwe inzichten te komen’

Laten we even een kleine sprong te maken. We weten dat 95 procent van ons heelal nog onverklaarbare materie is en daar maken wij onderdeel van uit. Zoals Theo Maassen het mooi omschreef in zijn show Onbekend terrein: “Elke seconde worden 11 miljoen stukjes informatie door onze hersenen verwerkt, waarvan er 40 doordringen in ons bewustzijn. Dat is 0,00036 procent!” 

Deze getallen maken bescheiden. Zo laat documentaire ‘The world of thinking’ zien hoe natuurkundigen van het Institute for Advanced Study in Princeton tot nieuwe inzichten proberen te komen. Het blijkt dat de medewerkers steeds nieuwe ideeën laten binnenstromen, waardoor ze oplossingen vinden die vaak leiden tot een totaal andere manier van denken. Ze krijgen daarvoor alle tijd: de een zit alleen koffie te drinken, een ander staart eindeloos over het water, de volgende maakt een lange busreis. Allemaal om dat ene briljante idee te kunnen vangen.

Die tijd en dat vertrouwen zou de zorgprofessional ook moeten krijgen. Al in 2011 spraken mijn collega Hans ten Bosch en ik daarover met zorgverzekeraars. Vertrouwen werd ook de basis voor onze Coöperatie Fysiocare. We spraken af dat bij een misstand bij een van onze leden, bijvoorbeeld wanprestaties of incidenten met declaraties, de zorgverzekeraar direct contact zou opnemen met ons bestuur. We zijn nooit gebeld. Het vertrouwen is gegroeid en er is een goede samenwerking ontstaan waarin er vanuit wederzijds respect kritiek geuit kan worden.

‘Ga eens na waar de onzinnige gelden blijven’

Vertrouwen betekent dus: minder tijd en geld uitgeven aan wantrouwen. Weet dat de gedachte dat anderen macht over jou hebben, een illusie is. Laat dat in de hele zorg bij alle zorgprofessionals doordringen. Mijn stelling is dan ook: KNGF ga eens na waar de onzinnige gelden in onze beroepsgroep en in de zorg naartoe gaan. Fysiotherapeuten krijgen weinig terug van hun ingelegde geld bij het pensioenfonds. Kom in actie om deze verplichting te stoppen, ga na waar deze onzinnige gelden blijven. Huur geen dure vergader professionals in, besteed niet te veel geld aan een kwaliteitshuis. Stop alles wat onnodig geld kost. En laten we, wanneer dit in kaart is gebracht, de situatie aanpakken en anders organiseren.

‘Laten we geen bijrol meer spelen’

Geef bijvoorbeeld, net zoals in Princeton, tien begaafde zorgprofessionals tijd om oplossingen aan te dragen voor ons tarief probleem. Geen heisessie, maar tijd om in rust tot een oplossing te komen voor onze geldzorgen. Vast staat dat we tot een gedegen plan moeten komen voor een betere betaling op korte termijn. Laten we als zorgprofessionals geen bijrol meer spelen in een systeem van de ‘survival of the shameless’. De zorgprofessional hoeft geen applaus te hebben. Haar en zijn ziel en handelingen zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. We verdienen het om vanuit rust en tijd ons werk te kunnen doen, met een goede beloning. Geef ons dat ultieme gevoel van vrijheid, van tijd die stilstaat, om te doen wat goed is voor onszelf en onze patiënten.

Links:

• Expert Harry Geurkink

• Geen financiële sukkels