Op weg naar cocreatie van zorgverlener én zorgvrager

donderdag 18 november 2021

timer 3 min

Poeya Mohtadili. Foto: Claudia Kamergorodski

Regelmatig komen collega’s van de praktijk gefrustreerd en ietwat geagiteerd naar me toe: ‘Poeya, ik heb alles volgens de regels gedaan; een anamnese, diagnose, behandelplan, informed consent en een vervolgafspraak. Maar de patiënt is weer niet komen opdagen. Ik ben er helemaal klaar mee. Hoe kan ik zorg verlenen als de patiënt niet in de stoel komt zitten?’

Ik snap mijn collega, natuurlijk. We willen allemaal ons werk doen. Als praktijkhouder gaat het mij in deze situatie niet alleen om de belangen van de patiënt, maar ook die van arts, want die voelt zich ook in de steek gelaten. Vaak worden we doodgegooid met kreten over betere samenwerking tussen medici in de zorg om kosten te drukken. Maar volgens mij ligt de oplossing in het voorbeeld hierboven in samenwerking tussen arts en patiënt en in zorg als cocreatie tussen deze twee individuen. Arts en patiënt handelen vanuit een gelijkwaardige positie als mens.

‘De zorgblik’

Maar de arts heeft ook een mandaat vanuit haar of zijn professie om ‘de zorgblik’ verder te laten reiken dan de muren van de praktijk. Want vaak zitten we onszelf in de weg door alleen zaken als het wegnemen van de ontstekingshaard als gouden standaard van goede zorg aan de patiënt te nemen. In mijn consultkamer zoek ik bij de anamnese niet alleen naar de kies die pijn doet, maar ook naar wat de kiespijn betekent in het dagelijks leven van mijn patiënt. Door de juiste vragen kunnen we soms samen de oorzaak in de psychosomatische hoek vinden in plaats van in de molaar waar de pijn tot uiting komt.

‘Gelijkwaardigheid’

Patiënten die na dit gesprek de consultkamer verlaten, voelen zich gehoord, gezien en gelijkwaardig behandeld. Zij geven dit vaak verbaal en non-verbaal terug. Het mooie is: ook ik voel me dan als medicus in mijn kracht gezet en serieus genomen. Deze vrijelijke uitwisseling van verlangens en behoeften tussen zorgverlener en zorgvrager, zonder schuld- en schaamtegevoel, gun ik mijn collega’s ook.

‘Vertrouwensband’

De waardering die uit deze vertrouwensband voortkomt, kan niet in Google Reviews worden gemeten. Naast voldoening verhoogt de bereidheid van de patiënt mee te werken daarmee de doelmatigheid van de zorg. Als de oorzaak van de pijn psychosomatisch blijkt, hoeven we ook de röntgenkamer niet in voor weer een extra foto. Efficiency in de zorg, goede zorg aan de patiënt en geluksbeleving van de arts hoeven nooit met elkaar in botsing te komen.

‘Nieuwsgierigheid en verwondering’

Voor mij begint samenwerking in de zorg bij nieuwsgierigheid en verwondering naar wat de arts en de patiënt naar mijn praktijk brengt. De uitgesproken frustratie van mijn collega in het voorbeeld hierboven wordt dan mijn opdracht als praktijkhouder om deze ontmoeting tussen zorgverlener en zorgvrager te faciliteren.

Over Poeya Mohtadili

Poeya Mohtadili (36) studeerde tandheelkunde aan Academisch Centrum Tandheelkunde Amsterdam (ACTA). Hij leidt de Satiscare Zorggroep (2012), een organisatie met vijf mondzorgpraktijken. De recent geopende Dante Tanden-praktijk op de Zorgboulevard in Rotterdam Zuid belichaamt de innovatie waar Satiscare voor staat. In dit Lifestyle en Experience Center leveren eerstelijnszorgverleners in multidisciplinair verband preventieve zorg op indicatie aan jeugd en gezin.